Laatste dag in Zuid-Afrika

Goei avon

Dit is de laatste blog van deze vakantie. Wij vertrekken vannacht om 00.30 uur vanuit Kaapstad naar Amsterdam. Jammer maar helaas.

Wat hebben we de laatse dagen nog gedaan. Afgelopen vrijdag hebben we gelellebelt. Heerlijk, we zijn naar de Waterfront gegaan en hebben daar heerlijk rond gewandeld. Koffie drinken wanneer je wilde, zelfs geen geplande plaspauze. Eten wanneer het tijdstip ons uitkwam. Niet dat we het slecht hebben  gehad de afgelopen weken, maar zo je eigen tijd indelen is ook fijn. Er zit een prachtige beeldenwinkel waar ik veel foto's heb gemaakt om een beeld na te maken. Vrijdagmiddag hebben we een gedeelte van de medereizigers uitgezwaaid. Een aantal hadden dezelfde gedachte als wij om langer te blijven. 

Zaterdag zijn we met de hop on en hop bus meegeweest. Je kunt uit verschillende lijnen kiezen en wij hebben voor het centrum gekozen. Zoals het hoort een kaarsjes opgestoken in de St. George Cathederal. Veel glas in lood en je kon zien dat er aandacht aan besteed wordt om al het materiaal goed te onderhouden. Desmond Tutu had er in de ochtend de mis nog gelezen. Voorts zijn we naar de Afrikaanse markt geweest want we zijn (waren) op zoek naar voor ons allebei een tas en Afrikaanse beeldjes. Geen krijgers met grote speren maar mooie kopjes van een dame en een heer. Goed onderhandelt en diehadden we in de pocket. Al wandelend kwamen prachtige tafellakens tegen. Handgemaakt, prijsje gedrukt en dat was weer een aankoop rijker. Heerlijk rondgeslenterd en vervolgens naar het district six museum geweest. In 1966 heeft minister Botha besloten dat alle bewoners moesten vertrekken uit dit district omdat hij grond nodig had voor huizen. Het was een levendige wijk met alle voorzieningen die je nodig had. Op geen nette manier zijn 60.000 mensen uit de wijk verjaagt  en die niet meewerkte werd een handje geholpen en de bulldozer werden ingezet. De Cathederal, moskee en een ziekenhuis waren te duur om te slopen dus die zijn gespaard gebleven. Evenals een stukje joodse wijk. De mensen werden 60 kilometer buiten het district onder gebracht en zoek het maar uit. Nu is er als monument het gras blijven staan met het onkruid. Het wordt eens per jaar gemaaid. Op de grasvelden zie kleine sloppe wijken ontstaan, want er zijn veel dakloze inwoners. Na het bezoek nog maar een terraje gepikt en de dag is weer om.

Wat je in Kaapstad niet mag missen is de Tafelberg. Deze is open afhankelijk van het weersomstandigheden, veel wi d of mist geen gondel naar boven. Weer op de bus gehopt en je komt dan op heteerste niveau aan. En dat is hoog echt je gelooft het niet maar is wel zo. Vervolgens kun je in de gondel, die draaidt nog gezellig rond, bbbbbrrrrrr, en op naar de top. Nou mooi niet want dat vond ik echt te hoog. Els vond de bedrading nogal gammel, dus weer op de bus gehopt en gauw naar beneden. Bij de Waterfront is een groot aquarium, dat is wel besteed aan deze visbezitters. Het was prachtig opgezet en een genot om naar te kijken. 

Bij toeval kwame  we in een hal terecht waar kj stenaars hun producten verkopen. Laten we daar nu tegen een tas aanlopen, dat was mazzel hebben. De volgende hal had iets weg van de markthal, maar dan in het klein. Zo leuk om te zien wat er werd gemaakt en je kon kopen. Een gezond sapje ging er prima in en de dag was weer om.

Wat is Kaapstad zonder een bezoek aan Robbeneiland. Dat hebben we maandag gedaan. Je weet ze zijn hier dol op netjes in de rin staan dus voordat we op de boot zaten waren we half uur verder. Het eiland ligt voor je gevoel dichtbij, maar het is nog 45 minuten varen. Op het eiland is het een komen en gaan van bussen maar zo gauw je de rondrit over het eiland maakt, merk je daar niets meer van. Er wonen nog steeds mensen op het eland om alle monumenten te onderhouden. Op het laatst ga jenaar de gevangenis waar Nelson Mandela 18 jaar heeftdoorgebracht, in niet al te beste omstandibheden. Doordat ze stenen moesen hakken waar dan weer huizen van werden gebouwd heeft iedere gevange een longaandoening opgelopen of is op jonge leeftijd overleden aan longca. Nelson Mandela liep na zijn vrjjlating veel met een zonnebril op. Zijn traanbuizen waren kapot doordat hij en alle medegevangen altijd i  de zon moesten werken. Bij voorbaat kregen de zwarte mensen minder te eten en slechte omstandigheden om te "wonen". Een indrukwekkende dsg en dat was ook het boottochtje terug. De bezichtiging van 15.00 uur wa afgezegd en wij moesten nog naar het vaste land. Een ruige zee, hoge golven en veel kotsjes zo links en rechts. We hebben het gehaald.

Onze laatse dag in dit prachtige land. Op het lijstje stond nog de wijk, Bo-Kaap. Een bijzondere gezicht omdat al de huisjes verschillende kleuren hebben. In het verleden hebben hier de slaven gewoond en die konden niet in geschreven taal met elkaar communiceren. Daarom hebben de slaven de huisjes geschildert in diverse kleuren zo dat men wist uit welke gebied men kwam. Denk bijvoorbeeld aan Zuid-Holland is groen, Limburg isgeel enzovoort. Een indrukwekkende bezichtiging. Voorts hebben we de Company's garden bezocht, het Afrikaans Museum en gelukkig na een broodje tonijn de tas voor Els gevonden. Tja en dan is het koffers pakken, naar vliegveld enz.

Wat ik nog wilde vertelle  is dat we in Swaziland een cursus hoe draag ik de wasen boodschappen op mij  hoofd. Als eerste moet je sterke nekspieren hebben, dat lukte nog. Voorts moet je dik haar hebben, Els bleef over en dat moet als een mandje gevlochten zijn, wij vallen af. Met een goeie swing gaat het op je hoofden lopen maar. Je begrijpt het werd hem niet.

Beste mensen dit was het dan vanuit Kaapstad. Ik hoop dat we jullie een beetje hebben kunnen ,aten meegenieten van onze geweldige reis en wie weet tot de volgende keer. En we sluiten af met een goede gewoonte.

Een chineese lantaarn is een klapperbos. Ze drogen in en maken dan geluid. Een verkeerslicht is een robot een motor is een ijzerpaard.

Tot ziens